Sylvester Konzert - Beethoven & Schubert
Ludwig van Beethoven, Prometheus (Die Geschöpfe des Prometheus): Overture
Ludwig van Beethoven, Piano Concerto No. 4 in G major, Op. 58
Franz Schubert, Symphony No. 9 in C major, D 944, “The Great”
Beethovens ballet Die Geschöpfe des Prometheus presenteert een update van de Griekse Prometheus-mythe die sterk geïnspireerd werd door de verlichtingsideologie. Prometheus brengt de mensheid immers niet het vuur, maar laat hen kennismaken met de wetenschappen en de kunsten.
Zijn Vierde pianoconcerto liet Beethoven in december 1808 in première gaan aan het einde van een urenlang durend mammoetconcert in het Theater an der Wien. Andere werken die op het programma stonden waren onder andere de Vijfde en Zesde symfonie, delen uit zijn Mis in C en enkele concertaria’s. De tweede beweging het Andante, zou geïnspireerd zijn door de Orpheuslegende: aan de poorten van de onderwereld gaan de furiën (het orkest) wild tekeer tegen de door liefdespijnen getergde zanger (de piano) die uiteindelijk de overwinning behaalt.
De Grote symfonie in C is de laatste grote orkestcompositie van Franz Schubert. Dit werk werd tijdens het leven van de jong gestorven componist nooit opgevoerd en was zonder de tussenkomst van Robert Schumann waarschijnlijk verloren gegaan. Hij overtuigde de broer van Franz Schubert om de partituur op te sturen naar Leizpig, waar Mendelssohn in 1839 de première dirigeerde. Schuberts Grote symfonie in C duurt bijna even lang als Beethovens Negende symfonie en is even ambitieus van opzet. Het scherzo en de finale behoren tot de meest rusteloze ritmische passages van de orkestliteratuur. Eén motiefje – bestaande uit vier dezelfde noten – wordt obsessief herhaald voordat een stralende cadens in do groot de symfonie triomfantelijk afsluit.
James Feddeck, dirigent
Marie Ange Ngucci, piano
