Film Symphonic : Vertigo - Alfred Hitchcock

De Duitse dirigent Frank Strobel is een pionier op het vlak van filmconcerten. Hij liet de westerse wereld kennismaken met de filmmuziek van Alfred Schnittke, reconstrueerde de partituur die Prokofiev voor de Sovjetfilm Alexander Nevsky schreef en dirigeerde de Berliner Philharmoniker tijdens de wereldpremière van de gerestaureerde versie van Metropolis. Het Brusselse publiek laat hij kennismaken met de partituur die de Amerikaanse filmcomponist Bernard Herrmann componeerde voor misschien wel de beroemdste film aller tijden: Vertigo van Alfred Hitchcock.

Na een traumatisch accident ziet de detective Scottie zich gedwongen om op vervroegd pensioen te gaan. Een vriend van hem vraagt hem echter nog een gunst: zijn vrouw Madeleine te volgen die ongezond geobsedeerd is door zaken uit het verleden. Na de vrouw in kwestie van een zelfmoordpoging te hebben gered, start Scottie een relatie met haar. Een tweede zelfmoordpoging van Madeleine kan hij echter door draaiduizeligheid – de reden van zijn arbeidsongeschiktheid – niet verhinderen. Na dit incident begint hij zelf een obsessie te ontwikkelen voor het verleden: Madeleine duikt overal op ...

De samenwerking tussen Hitchcock en Bernard Herrmann is legendarisch. Samen maakten ze maar liefst zeven films, waarbij Hitchcock de lengte van sommige scènes liet afhangen van de muziek van Herrmann, die als componist steeds het laatste woord wou hebben. Op- en neergaande noten vormen een perfect muzikaal equivalent van de vele spiralensymboliek die Hitchcock in Vertigo hanteert. Een belangrijk motief uit de filmscore is geïnspireerd door de misthoorns van de Golden Gate Bridge in de Baai van San Francisco – waar Madeleine in het water springt – en op het hoogtepunt van de film refereert Bernard Herrmann in zijn muziek naar Wagners Liebestod uit het muziekdrama Tristan und Isolde – een perfecte metafoor voor de obsessie van het hoofdpersonage.

Frank Strobel, dirigent