Vivier, Henderickx & Stravinsky

KOSMISCH RITUEEL

De Canadese componist Claude Vivier (1948-1983) noemde zijn compositie voor sopraan en orkest Lonely Child ooit “een lang lied over eenzaamheid”. Dit sleutelwerk van de spectrale muziek maakt niet gebruik van akkoorden, harmonieën of contrapunt. Homofone muziek – één enkele melodie – wordt in de woorden van de componist ‘geïntervalleerd’. Timbre is bij deze compositiewijze ongelofelijk belangrijk en prachtige orkestkleuren zijn het resultaat.

Tejas (Sanskriet voor vuur, licht, vitaliteit, magische kracht en creatieve energie) is een zevendelige compositie voor groot orkest van seizoenscomponist Wim Henderickx. Muziekinvloeden en -instrumenten uit de hele wereld komen in dit werk samen. Een titanische slagwerksectie met vijf percussionisten bevat naast westerse ook oosterse (Thai gongs, Indian bells, Japanese drums) en Afrikaanse instrumenten (slit drums). Tejas begint met een gigantisch akkoord dat als een soort van oerknal de energie levert voor de rest van de compositie. In zeven hoofddelen, geïnspireerd op onder andere pulsars, supernova’s, zwarte gaten en quasars, ontvouwt zich het universum. Deze hoofddelen worden afgewisseld met drie intermezzi (Gunas), waarbij verschillende instrumenten uit het orkest als solist fungeren. Op het einde, wanneer het heelal maximaal is uitgedijd, zet Wim Henderickx de tijd stil in een beklijvende epiloog met als titel Frozen Time.

Onder leiding van de Nederlandse dirigent Bas Wiegers viert het Belgian National Orchestra het begin van de lente met Stravinsky’s Le sacre du printemps. Toen dit werk in mei 1913 in Parijs in première ging, met een choreografie van de legendarische balletdanser Vaslav Nijinsky, veroorzaakte het een van de grootste schandalen uit de kunstgeschiedenis. Vooral Nijinsky’s hoekige bewegingstaal en de handeling van het ballet (over een jonge vrouw die in het heidense Rusland aan de lentegod wordt geofferd) stuitten tegen de borst. Na heftige tegenstand bereikte het ‘Gesamtkunstwerk’ – en dan vooral Stravinsky’s muziek – echter al snel een cultstatus die tot op de dag van vandaag aanhoudt. Zijn partituur, beginnend met een gevoelige fagotsolo in een ongewoon hoog register en eindigend met een ronduit barbaars tutti-slot, wordt vandaag beschouwd als hét hoogtepunt van het muzikale modernisme.

In samenwerking met   

Met de ondersteuning van 

Bas Wiegers, dirigent
Sophia Burgos, sopraan

© Photo by Florian Ganslmeier