Antony Hermus conducts Tristan und Isolde

Weinig werken hebben de muziekgeschiedenis zo diepgaand beïnvloed als Wagners muziekdrama Tristan und Isolde. Chef-dirigent en Wagnerspecialist Antony Hermus voert een 75 minuten durend orkestraal arrangement op van de Nederlandse componist Henk de Vlieger. Dat wordt, speciaal voor dit concert, uitgebreid met het originele liefdesduet uit het tweede bedrijf, en zowel Tristans monoloog als Isoldes Liebestod uit het laatste bedrijf. De Weense stersopraan Martina Serafin kruipt daarbij in de huis van Isolde en de Amerikaanse stertenor Ben Gulley zingt de rol van Tristan.

Keltische mythen rond de figuur van Tristan – een ridder uit de wereld van Koning Arthur – inspireerden Wagner tot het componeren van misschien wel het meest intense liefdesdrama aller tijden. Even belangrijk als Gottfried von Straßburgs roman in verzen Tristan was echter de filosofie van Arthur Schopenhauer. Volgens deze filosoof schuilt ‘verlossing’ enkel in de ontkenning van de wil tot leven. Wagner verklankt dit op magistrale wijze: zijn hunkerende akkoorden vinden urenlang geen rust – het verlangen groeit en groeit – totdat uiteindelijk, tijdens Isoldes Liebestod, zich alles één toonaard hoger oplost dan de toonaard waarin het muziekdrama begon. Een vereniging van Tristan en Isolde is enkel mogelijk in de dood. De veeleisende partituur staat erom bekend om het publiek uit te putten, emotioneel, psychologisch én fysiek. De verlossing aan het einde van Tristan und Isolde is echter des te groter. “De wereld is arm voor iemand die nog nooit zo ziek is geweest om dit ‘helse plezier’ te proeven,” zo schreef Nietzsche ooit.

Antony Hermus, dirigent
Martina Serafin, Isolde
Barbara Koselj, Brangane
Ben Gulley, Tristan