Paul Lewis & Mozart 25 - Symphony 3 “Organ symphony”

De Preludio, corale e fuga was het eindexamen compositie van de Italiaanse componist Ottorino Respighi aan het Liceo Musicale di Bologna. Het werk is daarnaast ook de vrucht van enkele lessen in de compositie die Respighi kreeg van Nikolai Rimsky-Korsakov. Beide componisten ontmoetten elkaar in Sint-Petersburg waar Respighi enkele maanden werkte als lessenaanvoerder viool bij het orkest van het Russische Keizerlijke Theater. De commentaar van de jury op Respighi’s eindexamen in Bologna? “Respighi is geen leerling, maar een meester!”

Het Vijfentwintigste pianoconcerto is Mozarts grootste, moeilijkste en meest symfonische pianoconcerto. Hij componeerde dit werk in Wenen in 1786: net na de opera Le nozze di Figaro en ongeveer gelijktijdig met de Praagse symfonie. Een groot bewonderaar van dit pianoconcerto was de twintigste-eeuwse componist Olivier Messiaen, die de soevereine majesteit van dit werk roemde. “Het doet me denken aan de meest verheven religieuze architectuur: Egyptische sfinxen, Mexicaanse trappenpiramides, Griekse tempels en gotische kathedralen.” De Britse toppianist Paul Lewis wekt deze bouwwerken op briljante wijze tot leven.

Camille Saint-Saëns werd in Engeland geroemd als de grootste nog levende Franse componist. Op vraag van de Royal Philharmonic Society schreef hij zijn Derde symfonie. In deze compositie valt vooral het ingenieuze gebruik van toetsinstrumenten op: naast de piano (die zowel twee- als vierhandig wordt bespeeld) speelt ook het orgel een uitermate belangrijke rol. Camille Saint-Saëns droeg de Derde symfonie op aan zijn pas overleden vriend Franz Liszt en baseerde zijn muzikaal materiaal op de gregoriaanse melodie van het Dies irae, de sequens uit de dodenliturgie.


Roberto González-Monjas, dirigent
Paul Lewis, piano
Pierre Liemans, orgel