Respighi & Andrei Korobeinikov speelt Grieg

Geen werk belichaamt de Noorse nationale romantiek meer dan Edvard Griegs Pianoconcerto. Hij componeerde dit werk op 24-jarige leeftijd tijdens een lange vakantie op het Noorse platteland net na de geboorte van zijn enige dochter. Griegs Pianoconcerto vertoont heel wat gelijkenissen met het Pianoconcerto van Robert Schumann, gecomponeerd in dezelfde toonaard van a klein. Grieg vond echter een geheel eigen stem door inspiratie te putten uit de Noorse volksmuziek. In de derde en laatste beweging van zijn concerto verwerkte Grieg een Noorse dans: de zogenaamde ‘halling’. Het sterke ritme en de heidense atmosfeer zorgen voor een stralende apotheose.

Toen Respighi in 1913 van zijn geboortestad Bologna naar Rome verhuisde werd hij door twee zaken getroffen: de prachtige fonteinen en de paraplu-achtige pijnbomen die overal aan de horizon waren te zien. Aan zowel de fonteinen als de pijnbomen wijdde hij een symfonisch gedicht in vier delen. De Fontane di Roma, gecomponeerd in 1916, schildert vier verschillende fonteinen in Rome op vier verschillende momenten van de dag. Daaronder bevindt zich ook een muzikale verklanking van de Trevifontein op het middaguur, inclusief Neptunus’ strijdwagen die triomfantelijk over het wateroppervlakte rijdt, getrokken door rivierpaarden en gevolgd door een stoet van sirenes en tritons. Acht jaar na de Fontane di Roma, werkte Respighi de Pine di Roma af, een tweede symfonisch gedicht in vier delen. Bekend is vooral de laatste beweging, I pini della Via Appia (De pijnbomen langsheen de Via Appia), die de vergane glorie van het Romeinse Rijk terug in herinnering brengt. Legioenen marcheren op de beroemde Via Appia de stad uit met harnassen die schitteren in het licht van de opkomende zon. Respighi’s magistrale orkestratietechnieken – met schetterend koper en zwaar orgelwerk – maken dat de grond trilt onder de voeten van het oprukkende leger.

Gerealiseerd met steun van de Belgische taxshelter via Casa Kafka Pictures.