Julia Lezhneva zingt Haydn and Beethoven

In 1774 schreef Haydn toneelmuziek bij de komedie Le distrait van Jean-François Renard, een stuk over een man die zo verstrooid is dat hij bijna zijn eigen bruiloft vergeet. Het hoofdpersonage zijn vergeetachtigheid vindt een muzikaal equivalent in de finale die na een zelfverzekerd begin moet afgebroken worden omdat de strijkers zijn vergeten te stemmen. Haydn oogstte met zijn humoreske muziek zoveel succes dat hij een tijdje later besloot de toneelmuziek te bewerken tot zijn Zestigste symfonie – een werk in zes delen dat vaak de grappigste symfonie uit de muziekgeschiedenis wordt genoemd.

De Russische stersopraan Julia Lezhneva, beroemd om haar helder, engelachtig stemgeluid en onberispelijke techniek, brengt daarna twee concertaria’s. Haydn schreef zijn Scena de Berenice als een showstuk voor de legendarische zangeres Brigida Giorgi Banti en gebruikte daarvoor een tekst van de dichter Metastasio. Ongeveer terzelfdertijd componeerde Beethoven – die toen in tegenstelling tot Haydn nog aan het begin van zijn carrière stond – de concertaria Ah! perfido. Beide aria’s zijn extreem dramatische evocaties van een vrouw die door haar minnaar wordt verlaten.

Het onbetwistbare hoogtepunt van Mozarts zuiver symfonische muziek is zijn Eenenveertigste symfonie die omwille van de machtige, grootse thema’s algauw de bijnaam Jupiter kreeg. De laatste beweging van dit werk voltrekt een magistraal huwelijk tussen een barokke vijfstemmige fuga en de galante klassieke stijl, en staat bekend als een van de mooiste pagina’s die de orkestliteratuur rijk is.

Gerealiseerd met steun van de Belgische taxshelter via Casa Kafka Pictures.