Vandaag de kleinste zaal van de tour, in Gongju, maar misschien wel het publiek met het grootste enthousiasme. Nog voor de eerste noot barst het applaus los: onze concertmeester Alexei krijgt een ontvangst alsof Nederland net wereldkampioen voetbal is geworden.
Dat valt me in Korea sowieso op: de onvoorwaardelijke liefde van het publiek voor klassieke muziek. In Europa zie je nog wel eens afwachtende, opgetrokken wenkbrauwen bij het begin van een concert (“nou, laat maar eens horen wat je kunt”). Hier precies het tegenovergestelde: een warm welkom, vertrouwen, en een groot gevoel van dankbaarheid dat wij er zijn. Het werkt enorm inspirerend, en ik voel aan de musici dat ze er door geraakt worden.
‘s Avonds eindigen we in een skylounge op de 46e verdieping. De bar was duidelijk niet voorbereid op een orkest-invasie (een drankje bestellen duurde een eeuwigheid), maar het uitzicht over de stad maakte alles goed. Vanaf de rooftop seinden we nog met lichtsignalen naar wat achterblijvers in het hotel een kilometer verderop. Tourgevoel op zijn best.
