Slapen na zo’n première? Vergeet het maar. De adrenaline danste tot diep in de nacht door mijn lijf. Uiteindelijk ben ik vanochtend maar wat langer blijven liggen. Ontbijt, koffer dicht (ja, inmiddels ben ik daar een ware professional in 😉), en klaar voor de volgende etappe.
Op het programma: flink wat kilometers. Vanavond concert in Andong, 250 km van Seoul, en na het concert nog eens 160 km rijden naar ons hotel. Glamoureus tourleven, zegt u? Ahum… Nou, gelukkig reizen we in prachtige touringcars. En ik heb mijn eigen chauffeur, Mr. Young Kim – een man die je direct in je hart sluit. Halverwege de rit verrast hij me met ijskoffie (dé nationale brandstof hier) en een zak chips. Perfecte combinatie, geloof me.
De zaal in Andong is kleiner dan de mastodont van gisteren in Seoul. Maar goed, alles is kleiner dan het Seoul Arts Center. 😅 Toch passen er 996 mensen in, en dat voelt behoorlijk imposant. Als we uitstappen, klinkt uit de luidsprekers voor de ingang een orkestbewerking van Schuberts Ave Maria. Mijn chauffeur en ik kijken elkaar aan met een blik van: “moeten we hier iets van vinden?” – waarna we onbedaarlijk in de lach schieten.
Ik had eerlijk gedacht dat het orkest moe zou zijn na die busreis. Dus ik nam me voor om het rustig aan te doen bij de repetitie. Maar nee hoor – ze waren supergretig, vol energie. We konden meteen de klank finetunen, want deze zaal was veel analytischer dan die in Seoul. Dat is altijd het wonderlijke aan toeren: elke zaal klinkt weer totaal anders, en het orkest moet bliksemsnel schakelen om die juiste sound te vinden.
Het concert zelf? Heerlijk! Net even anders dan in Seoul – andere ideeën, andere tempi – maar boordevol energie. Het publiek reageerde uitzinnig, en onze soliste HaeSun Paik schitterde opnieuw. (En alsof dat nog niet genoeg was: ze had voor elke musicus van het BNO een klein cadeautje meegebracht. Hoe lief is dat?!)
Ondertussen gaat het leven in Europa natuurlijk gewoon door. Dus tussen de busritten door organiseer ik de eindrepetities voor mijn opera in Helsinki, overleg ik met de Head of Music van Finnish National Opera over het kinderkoor, bel ik met de producent van mijn Sibelius-academy-project, en heb ik Twan van het Nationaal Jeugdorkest aan de lijn over het repetitieschema van hun Wintertournee. Daar gaan we de première van Symphonic Cinema’s nieuwe film Loss doen – met niemand minder dan Emma Thompson en Greg Wise in de hoofdrollen!
Kortom: het was me het dagje wel. En nu? Nu ben ik héél moe. Welterusten!
Antony
