Cornelius Meister & Wagner

Wagner schreef de Siegfried-Idyll, die hij oorspronkelijk de Tribschener Idyll noemde, in 1870 als verrassing voor de 33ste verjaardag van zijn vrouw Cosima Liszt. Het werk werd voor de eerste keer ’s ochtends vroeg uitgevoerd in de traphal van Wagners landhuis in Tribschen (Zwitserland), nadat een aantal muzikanten hun instrumenten in de keuken zo zacht als mogelijk hadden gestemd. In haar dagboek schreef Cosima achteraf dat ze zachtjes door de muziek werd gewekt, waarna Wagner haar kamer binnenkwam en de partituur overhandigde. Later verwerkte Wagner het idyllische, 20 minuten durende stuk muziek – dat als een van zijn beste composities wordt beschouwd – in het muziekdrama Siegfried.

Toen de Russische impresario Sergei Diaghilev het plan opvatte om een nieuw ballet te produceren, uitgaande van een libretto dat op muziek werd gezet door Pergolesi, wou hij dat Igor Stravinsky de twee eeuwen oude partituur een grondige update gaf. Deze stond daar in eerste instantie niet voor te springen, maar veranderde van mening van zodra hij de Napolitaanse muziek (die in werkelijkheid niet van Pergolesi stamde) onder ogen kreeg. Stravinsky schreef een nieuwe partituur, gebaseerd op muzikale thema’s uit de oude partituur, maar gebruik makend van twintigste-eeuwse harmonieën en ritmes. Zo werd zijn neoklassieke stijl geboren. Twee jaar na de première van Pulcinella in mei 1920 (met decors en kostuums van Pablo Picasso), bewerkte Stravinsky het ballet tot de louter instrumentale suite die op dit concert weerklinkt.