Victor Julien-Laferrière & Schumann

Symfonische kamermuziek

Robert Schumanns intieme Celloconcerto schuwt al te grote virtuositeit en zet volop in op warme lyriek. Schumann koesterde een bijzondere affiniteit voor de cello en begon het instrument zelf te bespelen nadat hij door een blessure aan zijn rechterhand de piano noodgedwongen moest opgeven.

Maurice Ravel componeerde de Pavane pour une infante défunte in een tijd waarin men nostalgisch terugkeek naar het Spanje van de 16de eeuw. De term ‘infant’ werd toen gebruikt om te verwijzen naar kinderen van Spaanse monarchen en duikt onder andere op in titels van schilderijen van Velázquez. Ravel componeerde zijn Pavane oorspronkelijk voor de piano, maar orkestreerde dit kleine en ontroerende werkje later ook voor groot orkest.

In een seizoen met als titel ‘RHYTHM!’ mag Joseph Haydns zogenaamde Roffelsymfonie niet ontbreken. Na ontslagen te zijn aan het hof van de Esterházy’s, ondernam Haydn aan het einde van zijn leven als vrije kunstenaar enkele concertreizen naar Londen. Deze resulteerden in twaalf Londense symfonieën, waarvan de Roffelsymfonie – die begint met een lange paukenroffel – de voorlaatste was.

Roberto González-Monjas, dirigent

Victor Julien-Laferrière, cello