Low/Heroes
Philip Glass, Symphony No. 1 “Low"
Philip Glass, Symphony No. 4 ''Heroes''
David Bowie & Philip Glass
De muzikale duizendpoot Dirk Brossé – naast dirigent ook componist van kamermuziek, oratoria, orkestwerken, koor én filmmuziek – staat vanavond op de bok van Belgian National Orchestra voor een programma waarin twee muzikale legendes elkaar ontmoeten in een transdisciplinaire set-up: Philip Glass en David Bowie.
De beide symfonieën van Glass zijn geïnspireerd op twee iconische albums van David Bowie uit zijn Berlin Trilogy: Low (1977) en Heroes (1977). De rocklegende verruilde LA in de 70s voor de Duitse hoofdstad om te kunnen ontsnappen aan zijn cocaïneverslaving. Van zijn demonen bevrijd produceerde Bowie samen met Brian Eno meteen drie experimentele platen waarmee hij het muzikale landschap van pop en rock-’n-roll voorgoed zou veranderen, een invloed die tot op de dag van vandaag merkbaar is.
Berlijn 1977; sizzling in het haardvuur van de Koude Oorlog. De schizofrenie van een gespleten hoofdstad waart door Glass’ Low (1992). Op verzoek van de Amerikaanse choreografe Twyla Tharp componeerde Glass een symfonisch ballet Heroes (1996). Voor Bowie was de première als de eerste kennismaking met een verloren gewaande broer of zus waarvan je bepaalde gelaatstrekken herkent maar niet het leven dat daarachter schuilt. “Het leek alsof er iets van mijn werk in Philips stem was gekropen en hij er op een of andere manier in slaagde om veel dichter te komen bij wat mijn oorspronkelijke intenties waren.” (It was though Philip had fed into my voice… but somehow had arrived, I feel, a lot nearer to the gut feeling of what I was trying to do.)
Cie Ouvre le Chien
Ouvre le chien est une structure dont la vocation est le recyclage « in vivo » d’utopies contrariées.